Aktualności

Alergeny są czynnikami znajdującymi się w środowisku, które są zdolne do wywołania odpowiedzi immunologicznej w organizmie i do wyzwolenia reakcji alergicznej lub nietolerancji pokarmowej. Alergenami są w większości białka, które pochodzą z roślin, zwierząt, bakterii, grzybów, a czasem są to substancje pochodzenia chemicznego.

Lista alergenów Przepisy Unii Europejskiej dotyczą 14 alergenów. Szczegółowy wykaz znajduje się w Załączniku nr 2 w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności.

Substancje lub produkty powodujące alergie lub reakcje nietolerancji:

1. Zboża zawierające gluten, tj. pszenica, żyto, jęczmień, owies, orkisz, kamut lub ich odmiany hybrydowe, a także produkty pochodne

2. Skorupiaki i produkty pochodne

3. Jaja i produkty pochodne

4. Ryby i produkty pochodne

5. Orzeszki ziemne (arachidowe) i produkty pochodne

6. Soja i produkty pochodne

7. Mleko i produkty pochodne (łącznie z laktozą)

8. Orzechy: migdały, orzechy włoskie, nerkowca, brazylijskie, pistacje, makadamia i produkty pochodne

9. Seler i produkty pochodne

10.Gorczyca i produkty pochodne

11.Nasiona sezamu i produkty pochodne

12.Dwutlenek siarki i siarczyny w stężeniach powyżej 10 mg/kg lub 10 mg/litr w przeliczeniu na całkowitą zawartość SO2 dla produktów w postaci gotowej bezpośrednio do spożycia lub w postaci przygotowanej do spożycia zgodnie z instrukcjami wytwórców

13.Łubin i produkty pochodne

14.Mięczaki i produkty pochodne.

Oprócz tego często obserwuje się uczulenie na owoce (kiwi, mango, banany), rośliny strączkowe (groszek, soczewica, łubin), nasiona (sezam, słonecznik), przyprawy (gorczyca, kolendra, anyż, curry, pieprz), warzywa (seler, pomidor), kakao oraz miód pszczeli i inne produkty pochodzenia pszczelego (pyłek pszczeli, pierzga, propolis, mleczko pszczele).

Dlatego powinno się znać dobrze skład produktów czy posiłków, które mają być spożywane przez pacjentów z alergiami. Podczas przyjęcia do naszego szpitala przeprowadzamy wywiad z pacjentem, zapoznajemy się z jego alergią na produkty żywnościowe.

Jest to dla nas istotne , aby wykluczyć z codziennych jadłospisów reakcje niepożądane u naszych pacjentów.

W opracowywanych jadłospisach uwzględniono legendę alergenów wg w/w listy.

Hipertermia to stan podwyższonej powyżej normy temperatury ciała , który jest spowodowany nadmiernym przegrzaniem organizmu.

Gdy dochodzi do kumulacji ciepła w organizmie, jego zdolność naturalnego ochładzania się przez pocenie znacznie spada, więc zmniejsza się oddawanie ciepła do otoczenia. Na przegrzanie organizmu są narażone szczególnie osoby starsze i dzieci , ponieważ u nich proces regulacji temperatury ciała nie przebiega tak sprawnie, jak u innych osób.

Przyczyną hipertermii najczęściej jest nadmierne przebywanie na słońcu , którego w ostatnim czasie nie brakuje. Wówczas zdolność naturalnego ochładzania się organizmu może zostać upośledzona do tego stopnia, że istnieje duże ryzyko wystąpienia udaru słonecznego. Do przegrzania organizmu może dojść także w czasie gorących kąpieli wodnych i parowych, jak również podczas przebywania w dusznej, wilgotnej i gorącej atmosferze lub przy nadmiernym wysiłku fizycznym .
Zbyt ciepłe, nieprzewiewne, ciasne ubranie także sprzyja przegrzaniu organizmu. Ryzyko hipertermii wzrasta także u osób pod wpływem alkoholu, odwodnionych oraz przyjmujących leki antyhistaminowe.

Charakterystycznym objawem przegrzania organizmu jest uczucie gorąca. Skóra całego ciała staje się bardzo ciepła, sucha i zlewa się potem. Można także zaobserwować przekrwienie twarzy. Często pojawiają się oparzenia I lub II stopnia, bóle i zawroty głowy, osłabienie oraz problemy z widzeniem.

W przypadku podejrzenia hipertermii, poszkodowany powinien usiąść, konieczne w zacienionym miejscu z dostępem do świeżego powietrza. Następnie należy stosować zimne okłady – najpierw na głowę, potem na resztę ciała. Nie zaleca się okładów z kostek lodu nakładanych bezpośrednio na skórę, ponieważ może to wywołać szok termiczny. Lód lepiej owinąć w woreczek lub ręcznik. Jeśli poszkodowany może przełykać, należy mu podać chodny (ale nie lodowaty!) napój – najlepiej niegazowaną wodę mineralną.

Aby zapobiec przegrzaniu organizmu, należy przede wszystkim dbać o prawidłowe nawodnienie oraz unikać długotrwałej ekspozycji na wysokie temperatury.

Na wystąpienie oparzeń słonecznych najbardziej narażone są osoby z jasną karnacją. Mogą one jednak pojawić się u każdego, dlatego najlepiej się przed nimi chronić, stosując kosmetyki z filtrem.

Oparzenia słoneczne najczęściej widoczne są na odsłoniętej skórze dekoltu, szyi, twarzy, na rękach, ramionach. U osób, które zbyt długo leżały na słońcu, mogą też pojawić się na plecach, brzuchu lub nogach.

Do głównych objawów oparzenia słonecznego zaliczane są: pieczenie, zaczerwienienie, ciepłota, tkliwość, bolesność oraz łuszczenie się skóry.

Przy poważniejszych poparzeniach słonecznych mogą pojawić się bąble, wysięki surowicy, zaburzenia czucia skóry, gorączka.
Łagodne poparzenia słoneczne można leczyć samodzielnie, stosując dostępne w domu środki. Należy schłodzić skórę wodą i posmarować środkami zmniejszającymi obrzęk, np.:
miodem,
kefirem lub zsiadłym mlekiem,
sokiem z aloesu,
olejkiem z mięty pieprzowej.

Pamiętajmy, aby przestrzegać zasad bezpiecznego opalania. Zadbajmy o swoją skórę, aby nie doszło do bolesnych w skutkach poparzeń.

Upały dają się we znaki! Często, aby się schłodzić, szukamy różnych sposobów – najczęściej wybieramy jednak szybką kąpiel w zimnym zbiorniku wodnym.

Natychmiastowy kontakt z zimną wodą może spowodować obkurczenie się naczyń krwionośnych i wypchnięcie dużej ilości wcześniej zgromadzonej w rozszerzonych naczyniach krwi do serca. Nasz mięsień sercowy pracuje jak pompa i nie jest on w stanie poradzić sobie z nagłym pompowaniem tak dużych ilości krwi.

Przyczynia się to do zaburzeń krążenia oraz oddychania. Mamy wtedy do czynienia z hiperwentylacją, czyli zbyt szybkimi, niekontrolowanymi, głębokimi oddechami. Skutkuje to nadmiernym usunięciem dwutlenku węgla z organizmu, który jak wiemy, jest produktem przemiany materii.

Szok termiczny z kolei to reakcja organizmu na gwałtowną zmianę temperatury. Jest groźny dla zdrowia i życia. Jego objawy najczęściej pojawiają się po skoku do zimnej wody, choć wywołać go może również opalanie, przebywanie w saunie, alkohol, jak również intensywny wysiłek fizyczny.

Aby uniknąć szoku termicznego przed wejściem do zimnej wody, należy chwilę pospacerować po brzegu, chłodząc kostki, tym samym przyzwyczajając ciało do kontaktu z zimnem. Warto również powoli zwilżać twarz, ramiona, kark oraz okolice serca. Dopiero po kilku minutach takich zabiegów należy przystąpić do kąpieli.